Op zoek naar stilte in het Begijnhof van Antwerpen

Ik ben op zoek naar de volgende stalling om mijn Velo weer terug te zetten. Plompverloren fiets ik al langs de ingang van een bijzondere plek. Ik moet even terug om mijn fiets daadwerkelijk weg te zetten. Op het plein waar ik langs loop is het gezellig druk. Studenten drinken er een koffie of al een vroeg biertje, verderop staat een supermarkt waar mensen af en aan naar binnen lopen. Het rumoer van de stad, de gezelligheid is overal aanwezig en heel even piept de zon tussen de wolken door, wat de sfeer alleen maar ten goede komt.

ingang begijnhof rodestraat Antwerpen

Dan sta ik voor een kleine poort. Daarachter bevindt zich het Begijnhof. Een stille oase in een drukke stad zo wordt gezegd. Dat moet ik ook ervaren. Even weg uit de drukte en je hoofd leeg maken. Achter de poort valt ineens de drukte van je schouders. Kinderkopjes uit de zestiende eeuw liggen er nog alsof ze er gisteren neergesmeten waren. Deze stenen en de huisjes kunnen verhalen vertellen, daar kun je alleen maar stil van worden.

Ik besluit een rondje te lopen. De bomen ruisen omdat de wind vat heeft op de bladeren. De zon schijnt al wat meer omdat de wolken besloten hebben weg te trekken. Zonnestralen vallen op de klinkers. In de hoek staat een prachtig Mariabeeld waar ik even voor blijf staan om te kijken.

begijnhof aan de rodestraat Antwerpen

Het Begijnhof doet iets met je. In het midden bevindt zich een grote tuin. Daar kun je ook doorheen lopen. Enigszins overbodig hangen er bij elke ingang naar deze tuin verbodsbordjes op. Geen geluid, geen muziek, niet picknicken, dat soort dingen. Er zit een stelletje op het gras. Ze kletsen ondanks het verbod om te spreken toch met elkaar. En eigenlijk stoort dat niemand.

Verderop ga ik even op een bankje zitten, schuin tegenover mij zit een oudere vrouw. Ze is volkomen in zichzelf gekeerd en straalt rust uit. Zou ze hier wonen? Is ze op zoek naar rust en stilte, of heeft ze dat al gevonden?

Ik besluit op mijn gemakje weer verder te lopen. Ergens in het gras hoor ik gitaargetokkel. Op de grond zit een studentikoos type met een gitaar in de hand. Zachtjes zingt hij met het geluid van de snaren een liedje. Het is verbazingwekkend hoe je als mens tot rust komen en op allerlei verschillende manieren deze rust kunt ervaren en uiten.

straatje in Begijnhof

Mijn rondje door het Begijnhof zit erop. Niet langer dan een half uurtje ben ik er binnen geweest, maar het is alsof ik een week op een plek ben geweest waar je even uit de ratrace van het leven hebt kunnen stappen.

Ontdek Antwerpen in je mailbox!

⬅️ Ontvang dit gratis ebook
Antwerpen ontdekken met de tram
inclusief tramplattegrond 2025.

📩 Direct in je mailbox!